Om te bepalen of een medische behandeling in het basispakket zit moet niet alleen gekeken worden naar de behandeling an sich, maar meer naar de patiënt die de behandeling nodig heeft. Lange tijd is vooral gekeken naar of een behandeling helemaal wel of helemaal niet in het pakket zat. Daarbij werd nauwelijks onderscheid gemaakt tussen verschillende patiënten.
Uitgangspunt moet zijn dat verzekerden alleen aanspraak maken op zorg als dat effectief en doelmatig is. Op die manier kunnen meer behandelingen vergoed worden, terwijl de totale kosten dalen. Zo houden we de premie voor iedereen betaalbaar. Voorbeelden van behandelingen waar deze gedachte al is doorgevoerd zijn de maagzuurremmers en ivf behandelingen.