Jaarlijks overlijden 2.600 mannen door prostaatkanker
Jaarlijks krijgen in Nederland zo’n 12.000 mannen de diagnose prostaatkanker en overlijden 2600 mannen aan de ziekte. Toch is het voor veel mannen moeilijk om over hun prostaat en prostaatkanker te praten. Er is nog veel onbekendheid. Ze denken dat het een oude mannenziekte is, terwijl alle mannen vanaf 50 jaar al een verhoogde kans hebben op prostaatkanker. Ook denken ze dat je op zijn minst plasklachten moet hebben voordat je naar de huisarts gaat. Maar prostaatkanker geeft geen klachten of pas in een latere fase, waardoor de ziekte met recht een sluipmoordenaar wordt genoemd.
Symptomen
Uit onderzoek van de Europese Vereniging van Urologie (EAU) uit 2018 onder 2500 mannen in 5 Europese landen bleek dat driekwart van de respondenten weinig weet over de symptomen van prostaatkanker. Slechts een op de vijf mannen (22 procent) weet waar de prostaat zich precies bevindt; bij vrouwen weet 28 procent dat. Ruim de helft van de mannen denkt dat ook vrouwen een prostaat hebben.
Bewustwording
Volgens ProstaatkankerStichting.nl kan meer bekendheid en bewustwording vroege opsporing bevorderen, wat een betere kans op genezing geeft. Zo kan PSA-bloedonderzoek bij de huisarts uitwijzen of mannen een verhoogde kans op prostaatkanker hebben. PSA (Prostaat Specifiek Antigeen) is een eiwit in het bloed dat wordt aangemaakt in het klierweefsel van de prostaat. Een ‘zieke’ prostaat geeft meer PSA af in het bloed, dus kan een verhoogde PSA-waarde een belangrijke indicatie geven. Nader onderzoek moet uitwijzen of het kanker is of een prostaatontsteking of een goedaardige prostaatvergroting.
Belangrijke taak voor huisartsen
Huisartsen hebben volgens ProstaatKankerStichting.nl een belangrijke taak in de voorlichting aan patiënten. Er zitten namelijk voor- en nadelen aan deze vroege opsporing die de huisarts objectief kan toelichten, vóórdat de patiënt besluit tot wel of geen PSA-meting.
Huiverig
Huisartsen die huiverig zijn om zomaar een PSA-test af te nemen refereren vaak aan ‘overdiagnostiek’, ‘overbehandeling’ en ‘onnodige pijnlijke weefselprikken’ (biopten) bij een verhoogde PSA-waarde. Volgens de stichting zijn deze argumenten minder van toepassing als huisartsen een patiënt doorverwijzen naar een ziekenhuis waar een goede prostaat-MRI gemaakt kan worden, die door een ervaren prostaat-radioloog beoordeeld kan worden. Uiteindelijk is het belangrijk dat elke man ervan op de hoogte is dat hij de huisarts om een PSA-test mag vragen en dat hij, volgens de richtlijn voor huisartsen, mits goed geïnformeerd, zélf kan beslissen of hij wel of geen PSA-test wil laten doen.