'Zowel verzuimbureaus, arboartsen als werkgevers schuwen niet om de wet- en regelgeving met voeten te treden', aldus de FNV.
FNV luidt de noodklok
De FNV luidt de noodklok en roept alle partijen op om de menselijke maat weer terug te brengen in de begeleiding en re-integratie van zieke werknemers.
Onbevoegden gaan op de stoel van de bedrijfsarts zitten
In totaal hebben 6.161 werknemers hun ervaringen gedeeld op het Meldpunt Verzuimbegeleiding. Bij maar liefst 73 procent heeft de contactpersoon van het verzuimbegeleidingsbedrijf naar medische informatie gevraagd. Daarnaast heeft de casemanager in 39 procent van de gevallen medisch advies gegeven over ziekte en herstel.
“Schandalig!”, aldus Gea Lotterman vakbondsbestuurder bij FNV Bondgenoten. “Alleen de bedrijfsarts mag medische informatie vragen en advies geven over het ziektebeeld en herstel. In de praktijk spelen allerlei ondeskundigen voor doktertje zodat ze werknemers onder druk kunnen zetten om weer snel aan het werk te gaan."
Vertrouwelijkheid is ver te zoeken
De Wet Bescherming Persoonsgegevens wordt op nog meer fronten geschonden. Zo geeft ruim een vijfde van de respondenten aan dat de casemanager niet vertrouwelijk met zijn gegevens is omgegaan. En nog eens 52 procent twijfelt hierover. Een respondent meldt: “Mijn werkgever wist ineens dingen die ik hem niet had verteld.”
En een ander schrijft: “De contactpersoon wekte de indruk dat hij een arboarts is, terwijl hij geen gecertificeerd arts is maar een casemanager. Het gesprek werd in het bijzijn van de werkgever gehouden, dus van vertrouwelijkheid was geen sprake.”
Wie betaalt, bepaalt
Een andere misstand die boven water komt, betreft (de rol van) de bedrijfsarts/arboarts. Ondanks de wettelijke verplichting is er vaak geen toegang tot de arboarts en wordt diens onafhankelijkheid door 41 procent van de respondenten in twijfel getrokken.
Lotterman: “Als arts ben je het aan je stand verplicht om je rug recht te houden en het belang van je patiënt voorop te zetten. Maar het blijkt dat de arts zijn oren teveel naar de werkgever laat hangen. In veel gevallen geldt: wie betaalt, bepaalt. Dit kan niet de bedoeling zijn geweest bij de invoering van de Wet Poortwachter.”