De gebeurtenis van 28 februari 2019 komt voor velen als een donderslag bij heldere hemel. Die avond brengt de verdachte in hun eigen woning op gewelddadige wijze zijn vrouw, die toen nog maar 23 jaar oud was, om het leven. Dat zij zwanger was en dat het ongeboren kind door het heftige geweld ook is komen te overlijden, maakt de daad van verdachte des te schokkender.
Uit pathologisch onderzoek blijkt later dat het slachtoffer een normaal ontwikkelde foetus bij zich droeg van tussen de 24 en 28 weken oud. Vanaf 24 weken is een foetus in beginsel levensvatbaar. Alhoewel niet met zekerheid kan worden vastgesteld dat de foetus nog leefde ten tijde van het overlijden van moeder, zijn er ook geen aanwijzingen die anders stellen.
Het Openbaar Ministerie gaat er dan ook vanuit dat er een causaal verband bestaat tussen het overlijden van moeder en het overlijden van het ongeboren kind. Waardoor ook het overlijden van de foetus valt toe te rekenen aan de gedragingen van de verdachte. Er wordt verdachte dan ook een meervoudige doodslag ten laste gelegd. “Het nemen van iemands leven is de meest ernstige, onomkeerbare aantasting van het hoogste rechtsgoed, namelijk het recht op leven. Verdachte heeft het slachtoffer en haar ongeboren vrucht dat recht en daarmee hun meest wezenlijke bezit ontnomen.”, aldus de Officier van Justitie.
In deze zaak zijn alleen maar verliezers. Met zijn handelen heeft de verdachte onherstelbaar leed en verdriet toegebracht aan de nabestaanden, en in het bijzonder zijn eigen kinderen. Het gezin verliest niet alleen een moeder en mogelijk broertje of zusje. De twee jongere kinderen die al in het gezin aanwezig waren, moeten nu ook nog hun vader missen. Officier van Justitie: “De verdachte zal verder moeten met de gedachte en de wetenschap dat hij zijn partner en de moeder van zijn kinderen van het leven heeft beroofd.”