Verplaatsing van zorg van de tweede naar de eerste lijn en het langer thuis blijven wonen van bijvoorbeeld ouderen zorgen voor een steeds complexere zorgvraag in de eerste lijn. Zo gebruiken veel chronische patiënten complexe medicatie. Dit vraagt om goede afstemming tussen huisartsen en openbaar apothekers wat betreft de begeleiding van patiënten bij het gebruik van medicijnen. Apothekers en huisartsen zijn gemiddeld genomen tevreden over de samenwerking: men weet elkaar te vinden en dat is in het belang van de patiënt.
Taakopvattingen
Huisartsen en apothekers hebben wel een verschillende visie over de verdeling van een aantal taken. Huisartsen zien farmaceutische zorg als een gezamenlijke taak, waar apothekers deze taak meer als hun eigen verantwoordelijkheid zien. Deze verschillende taakopvattingen kunnen leiden tot het niet goed afstemmen van taken. Voor patiënten is een dergelijke afstemming juist belangrijk. Dit bijvoorbeeld om te zorgen dat zij geen incomplete of tegenstrijdige informatie krijgen. Of dat (voorstellen voor) eventuele veranderingen in de behandeling goed gecommuniceerd worden zodat beide zorgverleners weten wat er speelt.
Vertrouwen en respect cruciaal
Cruciaal voor een goede samenwerking is vertrouwen in elkaars expertise. Dit vertrouwen is er niet vanzelf. Intensievere samenwerking is vaak het gevolg is van een geleidelijk proces waarbij men elkaars expertise leert kennen en waarderen. Goede onderlinge communicatie is daarbij een belangrijke voorwaarde.
Kansen en mogelijkheden
Samenwerking tussen huisartsen en apothekers gebeurt vooral op lokaal niveau. Het is daar waar de kansen tot verdere integratie liggen. Hiertoe is al een aantal lokale maar ook regionale organisatiestructuren aanwezig die dit kunnen ondersteunen. Voorbeelden zijn het Farmaco Therapie Overleg of regionale zorggroepen. Een groeiend aantal huisartsen en apothekers is bovendien gevestigd op eenzelfde locatie. Dat vergemakkelijkt overleg en het gebruik maken van elkaars expertise. Andere kansen liggen in gezamenlijke opleidingen en nascholingen en in het opzetten van gezamenlijke projecten die de patiëntenzorg verbeteren en kunnen leiden tot structurelere samenwerking. Beleidsmakers en verzekeraars kunnen samenwerking stimuleren door duidelijke lange termijn afspraken over de financiering hiervan.