De man bracht zijn vrouw op 22 december 2023 om het leven. In oktober dat jaar ontdekte de man dat de vrouw een relatie met een andere man had. Volgens de man besloten zij het eerst samen nog eens te proberen maar de vrouw liet uiteindelijk weten dat zij toch niet meer met hem verder wilde.
De bewuste avond in december was de vrouw naar bed gegaan en kwam haar man rond 22.45 uur naar de slaapkamer toe. Na een gesprek met de vrouw waaruit bleek dat zij echt niet met hem verder wilde, wurgde hij haar. Toen hij haar levenloze lichaam naast het bed zag liggen realiseerde hij zich wat hij had gedaan, waarna hij zichzelf van het leven heeft willen beroven.
De volgende dag aan het eind van de middag trof de dochter van het echtpaar haar zwaargewonde vader aan in de badkamer. Hij bekende tegenover haar dat hij zijn vrouw, haar moeder had gedood. Ook tegenover de politie gaf hij toe zijn vrouw om het leven te hebben gebracht.
Moord of doodslag?
De officier van justitie moest uiteindelijk de vraag beantwoorden of de man zich schuldig heeft gemaakt aan doodslag of moord. Oftewel heeft hij het slachtoffer in een opwelling gedood of met voorbedachten rade.
De man had op zijn telefoon een afscheidsbrief geschreven waarin hij aangaf niet meer verder te willen leven vanwege de affaire van zijn vrouw en dat hij zijn vrouw met zich mee zou nemen. De man verklaarde op zitting dat hij de brief eerst had geschreven en nadat hij zijn vrouw om het leven had gebracht, voegde hij de laatste zin toe. Hij had dus niet vooraf een plan gehad.
Het OM ziet ook dat de man zonder wapen naar boven ging. Verwurging past in zijn algemeenheid meer bij een opwelling dan bij planmatig handelen.
Een psycholoog heeft een stoornis bij de verdachte vastgesteld die maakt dat de man zijn eigen emoties niet in de hand had. Hij kon simpelweg de situatie niet accepteren en kon geen manier vinden hiermee om te gaan.
De officier van justitie benoemde ter zitting dat er voor de verdachte door de emotionele achtbaan waarin hij verkeerde, geen ruimte was voor ‘kalm beraad en rustig overleg’. Dit is wel vereist voor moord en daarom is het OM van oordeel dat het om doodslag gaat.
Ernst van de feiten
De officier van justitie benoemde ter zitting dat verdachte met zijn handelen zijn dochter haar moeder heeft ontnomen en zijn kleinkind een oma. Hij benam het slachtoffer haar leven terwijl zij kwetsbaar was: in haar eigen huis, in haar eigen bed.
En dit alles omdat zij met haar leven een andere richting op wilde en niet meer voor hem koos. Zijn dochter vond haar ouders onder vreselijke omstandigheden , deze traumatische ervaring moet zij heel haar leven met zich meedragen.
De verdachte heeft met zijn daad onherstelbaar leed en verdriet veroorzaakt bij de nabestaanden. De officier van justitie neemt in de strafmaat mee dat de verdachte vanwege zijn stoornis, licht verminderd toerekeningsvatbaar was.
De verdachte is 71 jaar. Moet met deze hoge leeftijd rekening worden gehouden? Een gevangenisstraf zou al snel levenslang kunnen betekenen.
De officier van justitie besluit hier geen rekening mee te houden. Dit zou geen recht doen aan de situatie van het slachtoffer, van wie verdachte het leven heeft ontnomen toen zij 68 jaar was. ‘Verdachte heeft het recht in eigen hand genomen en het slachtoffer de laatste jaren van haar leven niet meer gegund.’ De officier van justitie rekent dit de verdachte zeer aan en komt daarom alles bij elkaar afwegende uit op een gevangenisstraf van 10 jaar met aftrek van het voorarrest.