'Bewezen is dat kledingvezels niet alleen in het water zitten, maar ook in het voedsel dat we eten en de lucht die we inademen. Daarnaast blijkt volgens een in februari van dit jaar gepubliceerd rapport van de International Union for Conservation of Nature (IUCN), dat het gebruik van synthetische vezels tussen 1992 en 2010 met 79,3% is gestegen.
Kledingvezels in mosselen, honing en zeezout gevonden
Er was al langer bekend dat microplastics uit cosmetica in ons water terechtkomen. Maar uit dit onderzoek komt naar voren dat de vervuiling door kledingvezels nog vele malen groter is. Zo blijkt dat maar liefst 34,8% van de primaire microplastics na het wassen van synthetische kleding in ons milieu terechtkomt.
'Microvezels op je bord'
'Uiteindelijk belanden deze microvezels weer op ons bord', zegt Maria Westerbos, directeur van de Plastic Soup Foundation. Er worden vezels teruggevonden in plankton, in zowel gekweekte als wilde mosselen, in zeezout en zelfs in honing. Het totaalaantal diersoorten dat hinder heeft van plastic ligt in 2017 op 1220 en blijft stijgen. Westerbos: 'De effecten zijn legio: van verslechterde conditie, inwendige verwondingen tot verhongering en uitdroging.'
De Europese autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) beschouwt micro- en nanoplastics inmiddels als een potentiële bedreiging voor onze voedselveiligheid. De consumptie van vis en schelpdieren die hele kleine stukjes plastic bevatten, kunnen een mogelijk gezondheidsrisico voor de mens met zich mee brengen.
Vezels in de lucht: we ademen onze kleding ook in
In 2016 werden de resultaten bekend gemaakt van een unieke meting in Parijs naar de neerslag van microvezels uit de lucht. Er werden twee tot 355 microvezels per dag, per vierkante meter geteld; in het centrum van de stad twee keer zoveel als in een voorstad. De gevonden kledingvezels bestonden voor 29% gedeeltelijk of volledig uit plastic.
'De gevolgen voor de volksgezondheid zijn niet te overzien', aldus Westerbos. 'De microplastics zouden chemicaliën af kunnen geven die onze celwanden kunnen passeren, bijvoorbeeld van de longen, en zo via de bloedbaan in het lichaam gaan circuleren. Microdeeltjes kunnen zodoende ook via de placenta ongeboren baby’s bereiken'.