zondag, 9. april 2017 - 10:25

‘Kennisgebrek bij UWV-artsen over zeldzame aandoeningen’

‘Kennisgebrek bij UWV-artsen over zeldzame aandoeningen’
Foto: Archief EHF/ foto ter illustratie
Amsterdam

In een onderzoek van het televisieprogramma De Monitor (KRO-NCRV) onder 52 patiëntenverenigingen geeft 87 procent aan dat hun leden door kennisgebrek verkeerd beoordeeld worden door het UWV. 69 procent van de verenigingen zegt dat de keuringsarts het oordeel van de behandelend arts onvoldoende meeneemt.

Longarts en hoogleraar Marjolein Drent van het Sint Antoniusziekenhuis Nieuwegein onderzoekt de moeizame verhouding van sarcoïdose-patiënten met het UWV. De strijd met het UWV vertraagt het herstel van haar patiënten, zegt Drent in De Monitor. Haar bevindingen zijn voor Drent aanleiding om in de uitzending het UWV uit te nodigen voor overleg om de werkwijze tijdens de keuringsprocedure te veranderen. Zodat moeilijk meetbare klachten beter meegenomen worden in de beoordeling van het arbeidsvermogen.

In de uitzending verklaart Herman Kroneman, hoofd van de verzekeringsartsen bij het UWV, zich bereid om met longarts Drent in gesprek te gaan. Kroneman: ‘De klachten die u noemt herkennen we voor een deel. We doen 350.000 medische beoordelingen per jaar. Over het geheel genomen gaat het goed. Maar inderdaad, waar gehakt wordt vallen spaanders. We zijn graag bereid om in gesprek te gaan met professor Drent.’

Onverklaarbare verschillen

Neuroloog Gerard Hageman (Medisch Spectrum Twente) constateert in de uitzending van De Monitor in het geval van 2 OPS-patiënten onverklaarbare verschillen in de beoordeling. De ene UWV-arts keurde een OPS-patiënt volledig af, een andere achtte ‘zijn’ patiënt nog wel in staat om te werken. Hageman kent de conditie van beide patiënten, en stelt dat zij vergelijkbare gevolgen van hun aandoening hebben.

Niet goed getest

Hageman zegt over het verschil in beoordeling bij vergelijkbare ziektegevallen: ‘Ik denk dat het bij een zeldzame aandoening vaker voorkomt. Het gaat er vooral om dat aan de buitenkant niet goed te zien is dat mensen deze ziekte hebben. Ze hebben geen arm in het gips, lopen niet mank en hebben geen duidelijk zichtbare kenmerken. Ze zijn traag in het gesprek en als je ze goed test dan scoren ze heel slecht op aandacht, geheugen enzovoort. Maar dat gebeurt vaak niet in de beoordeling’.

Te hoge eisen

De neuroloog heeft het gevoel dat het UWV zijn rapportages niet helemaal serieus neemt. ‘Ik kan dat niet helemaal beoordelen, maar ik denk dat het niet helemaal goed overkomt. Je hoort dat er eisen aan mensen worden gesteld die ze absoluut niet waar kunnen maken.’