Dat blijkt woensdag uit onderzoek van het tv-programma Altijd Wat. Apothekers weigeren niet alleen vanwege geloofsovertuiging, maar soms ook omdat ze zich niet kunnen vinden in de afweging van de artsen. Apothekers weigeren vooral bij controversiële euthansieverzoeken. Dan gaat het om patiënten die bijvoorbeeld aan dementie lijden of een 'voltooid leven' hebben of psychiatrisch patiënt zijn.
De apothekersvereniging KNMP zegt dat apothekers wel degelijk een eigen afweging mogen maken. 'Een apotheek is geen loketje waar je even dodelijke middelen kunt halen.' Arts Evert Hendriksen van de Levenseindekliniek zegt hierover: 'Tijdens een euthanasieproces word ik als arts doorlopend getoetst. Vooraf door de SCEN-arts en achteraf door de toetsingscommissie. Vaak ben ik maandenlang bezig. En als je dan alles buitengewoon zorgvuldig hebt afgewogen, komt de apotheker ineens om vijf voor twaalf met de boodschap: doe het maar niet. Terwijl hij de patiënt niet heeft gezien. Soms doen ze de deur niet eens voor me open.'
Een andere arts van de Levenseindeklliniek, Willem Spiers, is van mening dat de apotheker niet op de stoel van de dokter moet gaan zitten. Spiers: 'Er is een dokter bij, er is een SCEN-arts bij. Dan hebben we niet de behoefte om daar nog een derde dokter bij te krijgen die zich apotheker noemt.'
Maar apothekers hebben geen leverplicht; ze mogen altijd weigeren medicijnen te geven, ook in het geval van euthansie. Toch hebben ze officieel niets van doen met euthanasie. Apothekers worden niet genoemd in de euthanasiewet; alleen een arts kan verantwoordelijk worden gehouden. Maar: 'Je moet wel onderzoeken wat er aan de hand is. Blind vertrouwen is te veel gevraagd. Bij controversiële euthanasieverzoeken verschillen artsen ook van mening. Die verschillen zijn er ook bij apothekers. Als je het er niet mee eens bent, kun je er niet mee doorgaan. Het gaat hier wel om een zaak van leven of dood', aldus Annemieke Horikx, apotheker bij het KNMP Geneesmiddel Informatie Centrum.