Verdachte en slachtoffer waren bekenden van elkaar. Zij zouden een conflict hebben gehad over kledingstukken die verdachte nog van het slachtoffer zou hebben. Het slachtoffer komt die bewuste woensdag samen met een vriend met de trein naar Rotterdam. Vanuit een tram zien zij verdachte lopen, waarop zij uitstappen en achter hem aan gaan richting het fastfoodrestaurant. Als de vriend eten aan het kopen is, krijgen de twee voor het restaurant een discussie over de kleding. Ze staan dicht bij elkaar en maken veel handgebaren. Verdachte pakt een mes uit zijn broeksband en steekt het slachtoffer 17 keer met een machete. Een deel van de steekverwondingen is toegebracht terwijl het slachtoffer al op de grond lag. Het OM kwalificeert deze daad als doodslag. De verdachte komt volgens het OM geen beroep op noodweer toe.
Geen schijn van kans
“Vandaag hebben wij het over het zwaarste delict uit ons wetboek: het levensdelict”, zei de officier van justitie op zitting. “Na een ogenschijnlijk geringe aanleiding voor een conflict, kleding, is de confrontatie tussen slachtoffer en verdachte in één ogenblik geëscaleerd, door wat niet anders kan worden omschreven dan als blinde woede van verdachte. Het slachtoffer had geen schijn van kans.”
Volgens de aanklager heeft het slachtoffer zich kranig verdedigd tot het einde, maar tevergeefs. “Hij heeft het leven moeten laten. Een jong leven: 22 jaar oud. Een jongeman met dromen. Een jongeman met geliefden. Een jongeman die nooit meer thuis zal komen. Een leed dat nooit kan worden hersteld.”
Stoornissen
Verdachte bevond zich in een conflictsituatie waarbij zijn spanning opliep en hij de aanval kiest met geweld. Deskundigen stellen dat hij in zo’n situatie door stoornissen snel impulsief agressief kan reageren. Hij wordt daarin niet afgeremd door een gebrek aan medeleven en geweten. Zoals verdachte zelf omschrijft: als hij boos wordt, dan gaat zijn lichaam koken en wordt het druk in zijn hoofd. Deskundigen adviseren om de doodslag in verminderde mate toe te rekenen. Het recidiverisico op gewelddadig gedrag is hoog.
Vergelding en risicobeheersing
De officier van justitie: “Er is geen enkele straf die het leed kan wegnemen van de nabestaanden. Maar wat we met de straf wel kunnen bereiken, is vergelding en risicobeheersing.” Het OM ziet dan ook geen andere optie dan oplegging van TBS met dwang in ongemaximeerde vorm, gecombineerd met een langdurige gevangenisstraf.