Focus blikt terug op een van de laatste grote publieke optredens van het natuurkundig genie, met nog nooit vertoond materiaal. In mei 2014 stond presentator Diederik Jekel oog in oog met Hawking en mocht hem aan de tand voelen op het Plancks- symposium in Utrecht.
“We hadden er nooit op gerekend dat hij onze uitnodiging zou aannemen. We dachten eerst dat het een grap was”, vertelt Jori Hoencamp, mede-organisator van het internationale evenement voor natuurkundestudenten, toen hij hoorde dat Hawking voor het eerst sinds lange tijd weer in het openbaar zou verschijnen.
Focus neemt de kijker mee terug naar dit historische evenement en laat zien hoe het gedachtegoed van Hawking voortleeft. Niet alleen als iconisch wetenschapper, maar ook als cultfiguur en als ALS-patiënt die zijn neurologische ziekte meer dan 50 jaar de baas was.
Met zijn theorieën over zwarte gaten voegde Stephen Hawking zich bij een illuster rijtje van wetenschappelijke beroemdheden als Newton en Einstein. Hawking probeerde met zijn ideeën twee afgebakende takken in de natuurkunde, die van het allerkleinste én het allergrootste, aan elkaar te koppelen: de kwantummechanica en relativiteitstheorie. Hierom is hij vermaard, maar ook breed bekritiseerd.
Hawking deelde zijn ideeën niet alleen met een klein gezelschap van geniale natuurkundigen. Op een onuitputtelijke manier zette hij zich in voor het verspreiden van wetenschappelijke kennis. Dit is wat hij bijvoorbeeld doet in zijn bestseller A Brief History of Time, maar ook in de twee kinderboeken die hij samen met zijn dochter schreef. Deze inzet is op zijn minst bewonderenswaardig te noemen. Hawking had namelijk een bijzonder fragiele gezondheid. Al ruim 50 jaar leed hij aan ALS, waardoor hij slechts nog een kleine spier in zijn rechterwang kon bewegen. Deze spier stuurde zijn stemcomputer aan, het apparaat waarmee hij in verbinding staat tot de buitenwereld.