Hiermee zet Brandwondenzorg Nederland als eerste in Europa de volgende stap van onderzoek naar praktijk. ‘’Met behulp van tissue engineering kweken we een deel van een nieuw orgaan (huid) dat we transplanteren op diepe brandwonden van zowel kinderen als volwassen patiënten die zijn opgenomen in onze (kinder)brandwondencentra. Deze behandeling leidt tot minder littekens.”, zegt prof. dr. Esther Middelkoop van de Vereniging Samenwerkende Brandwondencentra Nederland. Een flinke stap dichterbij onze droom: brandwonden genezen zonder littekens.
Behandeling bij eerste patiënten
Het afgelopen jaar is de veiligheid van de behandeling in internationaal verband getest. Nu starten de Nederlandse brandwondencentra met deze behandeling bij de eerste patiënten.
Het is nu niet mogelijk om de huid van een patiënt met brandwonden te repareren door het transplanteren van een groot stuk eigen huid van een andere plek van het lichaam. Middelkoop: “Je verplaatst dan het probleem. Doordat er op de donorplek ook een diepe wond ontstaat loopt de patiënt kans op infecties en zal hij de behandeling mogelijk niet overleven óf juist meer littekens krijgen.” Het transplanteren van huid van een orgaandonor is ook niet mogelijk. Het lichaam stoot deze huid af, waardoor de brandwondenpatiënt ernstig ziek wordt en de behandeling ook niet overleeft. Om deze problemen op te lossen zetten we regeneratieve geneeskunde in. “Met behulp van tissue engineering kweken we tijdens de opname van de patiënt een compleet nieuw deel van de eigen huid in het laboratorium, dat niet wordt afgestoten door het lichaam. Daarmee herstelt de patiënt sneller, beter en met minder littekens”., aldus Middelkoop. De drie brandwondencentra worden in dit project op wetenschappelijk niveau bijgestaan door onderzoekers van het VUmc, LUMC en het Wyss instituut (Zurich).
Mijn verbrande armen stonden bijna in een hoek van 90 graden
Hoe vervelend littekens zijn weet René Schilder als geen ander. Hij overleefde de brand in Volendam toen hij 21 was. ‘’Na het ontslag uit het brandwondencentrum volgde een lang revalidatietraject. Ik moest eigenlijk alles opnieuw leren. Daarbij had ik veel last van mijn trekkende littekens. Ik kon mijn armen niet meer strekken. Als ik ’s ochtends wakker werd, stonden mijn armen bijna in een hoek van 90 graden. In de jaren die volgden heb ik 20 vervolgoperaties ondergaan om dit te verhelpen. Het herstel van deze operaties was loodzwaar. Elke beweging deed pijn. Het klinkt misschien heel gek, maar ik verbrandde op de ‘juiste’ plekken. Mijn buik, oksels en binnenkant van mijn handen bleven ongedeerd. Daardoor kan ik nu nog steeds sporten. Ik kan zweten en mijn lichaam kan redelijk zijn warmte kwijt.’’, aldus René.
Haren en zweetklieren zijn de volgende stap
Door de goede zorg in de drie Nederlandse brandwondencentra in Rotterdam, Beverwijk en Groningen, overleven de laatste jaren vrijwel alle patiënten met ernstige brandwonden hun ongeval. De brandwondencentra pakken daarom het volgende probleem aan: overleven zonder littekens. Middelkoop: “We zetten op dit moment een belangrijke volgende stap naar minder littekens. Het bouwpakket van de huid is echter nog niet af. In ons laboratorium in Beverwijk hebben we de eerste stappen gezet om zweetklieren en haren te kunnen kweken in dit type nieuwe huid. Daarmee kunnen we straks het probleem met warmteregulering bij patiënten aanpakken. De beste zorg voor patiënten met brandwonden in Nederland. Dat is ons uitganspunt.”