In een zojuist gepubliceerde studie onderzochten zij de rol die internationale verdragen spelen bij de bescherming van de koning der dieren.
Voor dit onderzoek werkten twee natuurbeschermingsjuristen van de Universiteit van Tilburg, Melissa Lewis en Arie Trouwborst, samen met de gerenommeerde leeuwendeskundigen David Macdonald, Amy Dickman en andere wetenschappers van de Universiteit van Oxford – dezelfde onderzoekers die de twee jaar geleden doodgeschoten leeuw ‘Cecil’ beroemd hadden gemaakt met hun onderzoek in Zimbabwe.
Het artikel, dat werd gepubliceerd in het vakblad Nature Conservation, laat het belang zien van verschillende bestaande verdragen voor het behoud van leeuwen en hun leefgebied. Tientallen belangrijke natuurgebieden waar nog leeuwen voorkomen hebben een internationale beschermde status onder het Werelderfgoedverdrag en onder het Verdrag van Ramsar voor de Bescherming van Wetlands. De handel in leeuwenbotten en jachttrofeeën wordt gereguleerd door het Verdrag inzake de Handel in Bedreigde Soorten (CITES).
Verdragen toepassen
Er valt nog veel te verbeteren in de toepassing van verdragsverplichtingen in de praktijk, stelt het artikel. Desondanks concluderen de onderzoekers dat het de moeite waard is om te investeren in zulke verbeteringen, waarbij ze pleiten voor maatregelen waarbij de menselijke bevolking van leeuwengebieden actief wordt betrokken. Het artikel doet concrete aanbevelingen om de bijdrage van het internationaal recht aan het voortbestaan van de leeuw te vergroten.
Verdrag Trekkende Diersoorten
Een aanbeveling die eruit springt is om de leeuw op te nemen in de soortenlijsten van het Verdrag van Bonn inzake Trekkende Diersoorten. Een voorstel om de leeuw binnen de reikwijdte van dit verdrag te brengen staat op de agenda van de komende vergadering van verdragspartijen, in oktober in de Filippijnen. Arie Trouwborst legt uit wat hier de voordelen van zouden zijn:
“Door de soort op te nemen onder het Verdrag van Bonn zou leeuwenbescherming hoger op de internationale agenda komen te staan. Bovendien kan het Verdrag een kader bieden voor het coördineren en ondersteunen van beschermingsmaatregelen in de 25 landen waar nog leeuwen voorkomen.”