Daarbij is het essentieel dat hun familie, vrienden, advocaten, buren en hulpverleners minder negatief zijn over die andere ouder. Dit blijkt uit het promotieonderzoek van klinisch psycholoog Margreet Visser. Zij promoveert vrijdag 16 september aan de VU.
Ouders die het idee hebben dat hun sociale netwerk hun ex-partner sterk afkeurt, zijn minder snel geneigd tot wederzijdse vergeving en hebben meer conflicten. Kinderen kunnen hierdoor angstig, depressief of getraumatiseerd raken. Pas als de conflicten afnemen, kunnen kinderen met succes van hun klachten afkomen. Visser ontwikkelde een interventie - Kinderen uit de Knel - voor gezinnen in een vechtscheiding.
Sociaal netwerk ‘derde’ partij bij conflicten
Familie, vrienden en andere bekenden van ouders worden vaak gezien als ‘derde’ partij in conflictsituaties. Ouders die verwikkeld zijn in een vechtscheiding en die denken dat hun sociale netwerk de relatie met de andere ouder afkeurt, kan juist een conflict verergeren. Visser: “Sterker nog, als vrienden in de omgeving van ouders hun eigen ex-partner afkeuren en die niet vergeven, kan dat effect hebben op de manier waarop een ouder in een vechtscheiding de eigen partner beoordeelt. En dat verergert de situatie.“
Eerder onderzoek toonde aan dat kinderen getraumatiseerd kunnen worden door heftige conflicten. Visser richtte zich vooral op de gevolgen die de conflicten hebben voor ouders en hoe deze conflicten via de ouders de kinderen kunnen beïnvloeden. “Ouders hebben vaak zelf last van de conflicten en zijn bijvoorbeeld angstig of depressief. Dat kan hun wijze van opvoeden negatief maken of de kwaliteit van de relatie met hun kind negatief beïnvloeden. Dan worden kinderen niet alleen geconfronteerd met de heftige conflicten, maar kunnen ze ook te maken krijgen met een negatievere opvoeding en een minder goede relatie met de ouders”, aldus Visser.
Pas niet enkel kindgerichte interventies toe
De impact van destructieve ouderlijke conflicten op alle gezinsleden, vraagt om interventies die zich niet alleen op het kind richten, maar ook op de ouders en zelfs op het sociale netwerk van ouders. Dit zorgt ervoor dat de symptomen bij kinderen verminderen en hun welzijn verhoogt. Het lijkt daarom verstandig om interventies die tot doel hebben de directe gevolgen van blootstelling aan destructieve conflicten tussen ouders te bestrijden aan te vullen met behandelingsonderdelen die zich richten op de negatieve indirecte gevolgen van de conflicten, zoals minder adequaat ouderlijk gedrag en een kwalitatief minder goede ouder-kind relatie.