Aanvankelijk leek de zaak snel duidelijk. De ochtend na het schietincident legde het slachtoffer, dat in het ziekenhuis was geopereerd aan de schotwond in zijn rug, een verklaring af. Hij had afgesproken met een kennis en toen zij elkaar ontmoetten, kwam er een derde persoon bij die hem een kopstoot gaf. Toen het slachtoffer naar zijn auto wilde lopen om een wapen te pakken, werd hij door de man in zijn rug geschoten. In totaal werd er vier tot vijf keer in zijn richting geschoten maar hij raakte verder niet gewond. Hij noemde de naam van degene die op hem had geschoten. De volgende dag nam hij alles terug en zei niet meer te willen verklaren “omdat dit slecht voor hem is”.
Uit tapgesprekken viel echter op te maken dat er nog een rekening te vereffenen was, dat er is afbetaald zodat er geen aangifte zou worden gedaan en dat de 26-jarige verdachte degene is die zou hebben geschoten. Maar toen de politie deze personen hoorde, ontkenden ze en zeiden het te hebben gehoord of stoer te hebben willen doen. De officier van justitie baseerde zich voor het bewijs op de aanvankelijke verklaring van het slachtoffer, de tapgesprekken, de verklaringen van getuigen, de leugenachtige verklaringen van de verdachte en de herkenning van een aantal uiterlijke kenmerken van de verdachte op de beelden van het winkelcentrum.
Hoewel onduidelijk blijft waar het nu precies om ging, lijkt het erop dat de aanleiding tot het schieten gelegen is in ‘een rekening’ en drugs. De zaak speelt zich af tegen de achtergrond van het criminele circuit. Alles wijst erop dat er voor eigen rechter werd gespeeld en “daar moet naar de mening van het OM zwaar aan worden getild want dit ondermijnt het Nederlandse rechts- en justitiesysteem”, aldus de officier van justitie.
De deskundigen adviseren de verdachte te beschouwen als licht verminderd tot volledig toerekeningsvatbaar. De verdachte heeft een antisociale, narcistische persoonlijkheidsstoornis, die niet goed te behandelen is. Het recidiverisico is hoog. Ook heeft de verdachte meerdere geweldsfeiten op zijn strafblad. Het is om deze redenen dat de officier van justitie een onvoorwaardelijke straf, zonder proeftijd of voorwaarden zoals een behandeling, nodig vond. Ze eiste een gevangenisstraf voor de duur van acht jaar.