De Tweede Kamer heeft geen goed zicht op de kosten van het onderhoud van de wegen, terwijl zij uiteindelijk moet instemmen met de bestedingen uit het Infrastructuurfonds. In 2011 moest de minister van IenM voor de tweede maal binnen tien jaar een inhaalactie uitvoeren omdat het budget voor instandhouding van de hoofdwegen structureel lager was dan nodig.
Het onderzoek van de Algemene Rekenkamer wijst nu uit dat de minister in 2011 met € 700 miljoen te weinig heeft gerekend tot en met 2020. Ook met de maatregelen die de minister daarna heeft genomen resteert een financieel tekort. Hierdoor zijn risico’s ontstaan voor de doorstroming op en kwaliteit van de hoofdwegen. Dat komt doordat maatregelen voor onderhoud, renovatie en vervanging worden uitgesteld. Achterstallig onderhoud wegwerken is bovendien vaak duurder.
Voor het onderhoud van de hoofdwegen heeft de rijksoverheid jaarlijks zo’n € 500 miljoen beschikbaar. Daar komen de kosten van vervanging en renovatie nog bovenop. In 2011 stelde de minister van IenM vast dat zij tot 2020 voor de instandhouding van wegen, spoor en vaarwegen een tekort van opgeteld € 4,8 miljard had, waarvan € 2,9 miljard bij het hoofdwegennet. Daarvoor heeft zij sindsdien een aantal maatregelen getroffen. Het op 15 oktober 2014 gepubliceerde onderzoeksrapport Instandhouding hoofdwegennet van de Algemene Rekenkamer wijst uit dat het tekort hoger was dan de minister veronderstelde.
Zo was in 2011 al sprake van achterstallig onderhoud van ongeveer € 300 miljoen. Deze achterstand was eind 2013 toegenomen tot circa € 400 miljoen. Achterstallig onderhoud kan leiden tot maatregelen als snelheidsbeperkingen op wegen of beperkingen voor zwaar verkeer op bruggen. Verder staat nog niet vast of Rijkswaterstaat met efficiënter werken voldoende bespaart om het budgettekort te verminderen.