Hulphond is geen normale hond
Nog te vaak staan mensen met een beperking vanwege hun hulphond voor een dichte deur. Formeel is het weigeren van een hulphond discriminatie op grond van handicap. Een hulphond is geen normale huishond, maar een professioneel getrainde hond met focus op zijn werk, die zich netjes gedraagt en die goed wordt aangestuurd door zijn baas. Hulphonden bieden hulp en steun aan mensen met een beperking. Zij vergroten de wereld van hun baas. Dat lukt alleen als je écht overal welkom bent. Daarvoor is er zeker nog werk aan de winkel. Met meer bewustwording, begrip en meer duidelijkheid door zichtbaarheid van de welkomstickers wordt Nederland een stuk toegankelijker voor mensen met een hulphond.
Nederlanders worden gevraagd om een gratis Hulphond is welkom -stickerset aan te vragen via geleidehond.nl/opendeuren. Met het overhandigen van een flyer plus raamsticker aan hun favoriete winkel, restaurant, kroeg, theater of sportclub worden ondernemers geïnformeerd en worden misvattingen over hulphonden de wereld uit geholpen. Tegelijkertijd geef je mensen met een hulphond een goed en welkom gevoel.
Vaak vooroordelen en misverstanden
Vaak berust een weigering op onwetendheid. ‘Een medewerker die iemand vanwege de hulphond de toegang ontzegt, is veelal niet op de hoogte van de wetgeving’, zegt Monique Dolfing – Vogelenzang, directeur KNGF Geleidehonden. ‘Een hond weigeren om hygiëne is ook een veelgehoorde reden. In de Hygiënecode voor horecazaken staat echter duidelijk vermeld dat assistentiehonden toegang moeten hebben tot restaurants, ook die met een open keuken en buffetrestaurants. Hulphonden bieden vrijheid. Dankzij hun steun kunnen mensen werken, daten, uit eten gaan en hun wereld vergroten. Een hulphond mag geen beperking opleveren. Een weigering vanwege de hond kost veel energie. Dat is onnodig leed en dat willen we veranderen met de campagne #opendeuren.’
‘Ik voel mij niet welkom, als mijn hulphond Eske niet welkom is’
‘Het is zo belangrijk dat mijn assistentiehond Eske overal mee naartoe gaat’, vertelt Mayke Zaman, die juist dolblij is met de hulp van haar assistentiehond naast de rolstoel. ‘Dankzij haar kan ik er immers op uit met mijn gezin. Helaas gebeurt het me op genoeg plekken dat ik eerst een discussie moet aangaan voordat ik met Eske naar binnen mag. Een discussie of een weigering zie ik als een persoonlijke aanval. Zo voelt het. Ik word als persoon niet geaccepteerd, want ik heb Eske nou eenmaal nodig. Ze is een deel van mij.’
Wet schrijft voor dat hulphonden welkom zijn
De Wet gelijke behandeling op grond van handicap of chronische ziekte (Wgbh/cz) bepaalt dat het weigeren van een assistentiehond (overkoepelende term voor alle soorten professioneel getrainde hulphonden) gelijk staat aan het weigeren van de persoon die een hulphond gebruikt. Daarmee is het weigeren van een assistentiehond dus discriminatie op grond van handicap. Mensen die van een hulphond gebruikmaken, kunnen een zichtbare beperking hebben, zoals mensen in een rolstoel of blinden en slechtzienden. Maar ook een niet-zichtbare beperking, zoals PTSS of autisme. Vooral de groep met een niet-zichtbare beperking ervaart hinder aan de deur.