Als minister van Financiën en later als premier van twee kabinetten stond Wim Kok boven de partijen. Volkomen betrouwbaar, volkomen integer en altijd gericht op een oplossing. Die hang naar nuance, naar degelijkheid en naar het verstandige compromis typeert hem als bestuurder misschien nog wel het meest. Hij was een man met een groot verantwoordelijkheidsgevoel die hoge eisen stelde aan zichzelf en aan de mensen met wie hij werkte. Met zijn sobere nuchterheid stond hij in de beste traditie van Willem Drees.
Maar onder die schijnbare onverstoorbaarheid ging ook een sociaal bewogen man schuil, die diep persoonlijk geroerd kon raken door onrecht en menselijk lijden. Het is geen geheim dat het drama Srebrenica tot op het allerlaatst zwaar op hem heeft gedrukt. Het is die combinatie van hoofd en hart die Wim Kok maakte tot wie hij was. Een groot man aan wie ons land veel dank is verschuldigd. Een man ook die gemist zal worden, bovenal in zijn gezin en familie. Ik wens zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen, zijn politieke en andere vrienden heel veel sterkte toe.