Wat is er gebeurd?
Het is zondag 9 augustus 1998 en de eerste dag van het zomerkamp van Heibloem zit er op. Met een kleine veertig kinderen plus begeleiding zijn ze de dag tevoren met de bus aangekomen. Kinderen uit de bovenste klassen van de basisschool voor wie de stichting Joos Barten Jeugdwerk jaarlijks in de grote vakantie een zomerkamp organiseert. Voor Nicky is het de tweede keer dat hij meegaat. De eerste keer is in 1996 en daarna heeft hij een jaar overgeslagen omdat hij last had van heimwee. Maar in 1998 is hij er weer bij.
Zondagavond
Zaterdag hebben ze kwartier gemaakt; tenten ingericht, luchtbedden opgeblazen en het terrein verkend. Het belooft een mooie week te worden. Het weer is ideaal. Zonnig en warm met een zwakke wind die in de avond afkoeling brengt. Zondag is de eerste dag dat ze van 's morgens vroeg tot 's avonds laat buiten zijn geweest. Ze zijn moe die avond, de kinderen van Heibloem. De hele dag hebben ze allerlei spellen gedaan. Ook 's avonds na het eten nog. ‘Verover de achtergrens’ is het laatste spel.
De avond verloopt zonder noemenswaardige incidenten. Op een paar kleinigheden na zoals een ruzie over een zoekgeraakt pakje kauwgom. En een jongen die zijn hand brandt aan een lamp. Tegen half tien begint het donker te worden, om tien uur moeten alle kinderen in hun tenten zijn en daalt de rust neer over het kamp. De begeleiders houden om half elf hun vaste avondbespreking over de afgelopen dag en het programma van morgen. Daarna kunnenn ook zij gaan slapen. De laatsten gaan rond twee uur naar bed. Vier uur later komt de zon op en begint de dag die niemand meer zou vergeten.
Nightriders
De tenten van het zomerkamp hebben namen zoals alleen kinderen ze bedenken. Tarzan Boys voor de jongens, Power Girls voor de meisjes. En zo nog acht andere namen. Tien kindertenten uit Heibloem staan er dat jaar bij elkaar op het kampeercentrum De Heikop aan de rand van de Brunssummerheide. Vijf voor de jongens, vijf voor de meisjes. Met voor elke tent een volwassene als vaste begeleider. Nicky Verstappen slaapt met vier andere jongens in de tent van de Nightriders.
Waar was Nicky?
Het zijn de Nightriders, de jongens uit zijn tent, die Nicky het eerst missen. Waar is Nicky? De eerste gedachte is dat hij misschien ergens buiten op het kamp rondloopt, maar dat is niet het geval. Zou hij weggelopen kunnen zijn? Een begeleider herinnert zich dat de jongens in zijn tent de vorige dag ruzie hebben gemaakt die is gesust. Ach, zoiets gebeurt wel vaker, meestal lossen deze problemen zich vanzelf op.
Maar als hij toch is weggelopen, wanneer zou dat dan gebeurd moeten zijn? Een van de jongens uit zijn tent herinnert zich dat hij om half zes die ochtend nog met Nicky heeft gesproken, toen hij was opgestaan om naar de wc te gaan. Maar nee, weglopen is niks voor Nicky, zoals ook zijn vader later op de ochtend aan de politie zou vertellen. Bovendien, als hij is weggelopen, waarom dan op blote voeten? De twee paar schoenen die hij bij zich heeft, staan nog in de tent. Nee, weglopen kan bijna niet, maar wat is er dan wel gebeurd? Vele vragen en bange vermoedens dringen zich op.
Intussen ontwaken ook de kinderen in de andere tenten. Behalve de jongens uit de tent van Nicky en enkele mensen van de begeleiding weet in het eerste half uur verder niemand nog precies wat er speelt op de Heikop. Om te voorkomen dat de paniek die geleidelijk onder de volwassenen begint te ontstaan, zich ook van anderen meester maakte, worden de kinderen meteen na het ontbijt naar een zwembad in de buurt gebracht. Verder worden onmiddellijk de ouders van Nicky ingelicht en het politiebureau in Brunssum gebeld.
Zoektocht
Samen met twee begeleiders zoeken twee agenten in een surveillancewagen het volgende uur de heide af in hoop een spoor van Nicky te vinden. Maar geen van de wandelaars die zij tegenkomen, zeggen iets verdachts te hebben gezien of de jongen te herkennen op de foto die ze krijgen voorgehouden. Ook de beheerders van de naburige Sterrenwacht en de Schaapskooi worden over de verdwijning ingelicht, evenals de studenten van de seminarie Rolduc die in dezelfde periode ook op de Brunssummerheide kamperen. Al snel arriveren ook de ouders van Nicky om mee te helpen speuren. Als het zoeken aan het begin van de middag nog niets heeft opgeleverd, wordt Nicky officieel bij de politie als vermist opgegeven en wordt besloten om de zoektocht tot een groter gebied uit te breiden.
En zo wordt het avond en nacht, terwijl de hoop op het levend terugvinden van Nicky met het uur afneemt. Meer dan tweehonderd mensen melden zich de volgende morgen op de Heikop. Begeleiders van het zomerkamp zelf, politiemensen, militairen van het naburige hoofdkwartier van AFCENT, burgers uit de buurt. Rond negen uur 's avonds, vlak voor het invallen van de duisternis, wordt Nicky gevonden op ruim een kilometer van het zomerkamp.
Dood, maar zonder sporen van geweld. Met blote voeten en alleen de lange broek van zijn Ajax-pyjama aan. Verstopt in een donker sparrenbos waar hij zelf nooit in had durven gaan.