Daarom organiseerde Leefbaar Rotterdam in de stad van Fortuyn een herdenking. Deze werd gehouden bij het standbeeld van Fortuyn aan de Korte Hoogstraat. Er werd daar onder meer gesproken door Joost Eerdmans (Leefbaar Rotterdam), Martin Bosma (PVV) en Afshin Ellian (professor rechtsgeleerdheid/columnust). Ook werd bekendgemaakt wie de winnaar is van de Pim Fortuyn Prijs 2017.
Politieke moord
Pim Fortuyn werd op 6 mei om 18.06, negen dagen voor de verkiezingen, neergeschoten door Volkert van der Graaf. De eerste politieke moord sinds de moorden op Willem van Oranje en de gebroeders De Witt. Fortuyn werd doodgeschoten op het Hilversumse Mediapark. precies op de dag dat de Volkskrant kopte dat de Lijst Pim Fortuyn (LPF) de grootste zou worden. De rouw om Fortuyn was in het hele land enorm groot.
Fortuyn maakte de onvrede zichtbaar
Fortuyn wist als geen ander de niet-gehoorde burger een stem te geven. Hij wist de onvrede in Nederland zichtbaar te maken. Terwijl Paars II onder leiding van premier Wim Kok toch vooral bezig was met hun polderpolitiek, wist Fortuyn feilloos aan te geven waar de Nederlandse burgers zich zorgen over maakten. Het ging om zaken als onveiligheid op straat, het afbreken van de verzorgingstaat, de verloedering van de maatschappij, de verslechtering van het onderwijs en last but not least het niet functioneren van de multiculturele samenleving.
Vergeleken met Le Pen en Haider
Het werd de aanstormend politicus niet in dank afgenomen. Door zijn scherpzinnigheid, zijn openheid, zijn kennis van zaken en zijn onconventionele manier van debatteren vormde hij een bedreiging voor de elite. De reacties bleven dan ook niet uit. Politici, journalisten en columnisten buitelden over elkaar heen in een poging hem - vaak zonder ook maar één boek van hem gelezen te hebben- zo slecht mogelijk neer te zetten. Hij werd rechts-extremistisch genoemd en vergeleken met politici als Haider en Le Pen.
Vrijheid van meningsuiting
Belangrijkste steen des aanstoots was Fortuyns suggestie om anti-discriminatiebepalingen te schrappen, omdat hij vond dat die strijdig waren met de vrijheid van meningsuiting. Fortuyn sloot zich hiermee aan bij een lange rij van wetenschappers en schrijvers die zich al eerder kritisch hadden uitgelaten over het verbod op onderling discrimineren. Maar Fortuyn had dat niet mogen zeggen, zo meende de politiek correcte elite. Voor Thom de Graaf was het aanleiding Anne Frank te adviseren haar achterkamertje alvast voor onderduik gereed te maken. En Rosenmöller, Dijkstal en Melkert haastten zich om Fortuyn af te schilderen als een pleitbezorger van het nazisme vanwege diens zogenaamde voorstel tot afschaffing van artikel 1 van de Grondwet. Journaal-verslaggever Job Frieszo deed ook een duit in het zakje en zwaaide voor de camera met het programma van de Centrum-Democraten. En Marcel van Dam, die als Ombudsman in opspraak raakte met de Exota-affaire, bestond het om Pim Fortuyn in het populaire tv-programma Het Lagerhuis 'een buitengewoon minderwaardig mens' te noemen. Opvallend is achteraf wel dat van al deze politici na de verkiezingen van 2002 niet veel meer gehoord is. Ze verdwenen roemloos van het politieke toneel.
Beroering en vragen
Het was duidelijk dat Fortuyn voor een hoop beroering zorgde bij de gevestigde orde. Die zagen hun macht wegsmelten, als sneeuw voor de zon; en dus was Fortuyn een bedreiging, Fortuyn haalde de bezem door de politiek en maakte daarmee meer vijanden dan vrienden. Toch hielden maar weinigen rekening met de mogelijkheid van een politieke moord. Zelfs de BVD, nu AIVD, was van mening dat er geen aanwijzingen waren dat Fortuyn gevaar liep. Was dat de reden dat hij geen persoonsbeveiliging kreeg? Maar de commissie Van der Haak diena de moord onderzoek deed naar de beveiliging van Fortuyn meldt in haar rapport heel duidelijk dat er 25 incidenten waren, waaruit onomstotelijk blijkt dat Fortuyn ernstig gevaar liep. Had de AIVD dat niet gezien? Er waarom kwam uitgerekend Volkert van der Graaf tot deze daad? Een man die altijd in zijn acties had gezorgd dat hij buiten spel bleef.
Boek Ine Veen
In haar goed gedocumenteerde boek 'Moord namens de kroon' probeert topballerina en actrice Ine Veen antwoorden te vinden op deze andere vragen. Ze schrijft in haar boek: 'De Nederlandse politicus Pim Fortuyn werd niet door één schutter vermoord. Er was, buiten Volkert van der Graaf, een tweede schutter bij de moord betrokken.'Veen en haar partner Jean Thomassen zeggen zich te beroepen op een 148 pagina’s tellend geheim rapport. Ine Veen was gefascineerd door Pim Fortuyn. Politici die bekend waren met haar belangstelling voor deze zaak, zonden haar ook -onofficieel- relevante documenten en gegevens. En zo zou ze op een dag een geheim rapport op haar deurmat vinden, waaruit bleek dat er twee verschillende soorten munitie zijn aangetroffen bij het lichaam van Fortuyn. Een sleutelbewijs, want 2 verschillende patronen zijn natuurlijk onmogelijk, wanneer we spreken over één schutter met één pistool….