De vorm waarop het geld beschikbaar wordt, willen de gemeenten echter zelf bepalen. In ieder geval niet als compensatie voor gederfd loon. ‘Onvoorstelbaar dat ze dit traject niet tot een fatsoenlijk einde willen brengen, nu bekend is dat er voldoende financiële ruimte is voor een oplossing’, aldus Deleij.
Zuurverdiende centen
De gemeenten willen het geld aanbieden in de vorm van meer re-integratietrajecten, terwijl de bloemenvouwers die tevens bij het gesprek aanwezig waren, aangeven dat ze daar niet mee geholpen zijn. Esther Diepenbroek: ‘Ik wil gewoon het minimumloon betaald krijgen voor het werk dat ik heb gedaan. Dat is toch niet meer dan normaal. Dat de gemeenten de centen die we voor ze verdiend hebben, willen stoppen in meer re-integratietrajecten begrijp ik dan ook niet.’
Suzan Tuit, ook voormalig bloemenvouwer, zegt hierover: ‘Ik was blij te horen tijdens het gesprek dat onze zuurverdiende centen er nog zijn. Ik ben alleen niet geholpen met nog meer re-integratieprojecten. Wat ik wil is loon, omdat ik daar lange tijd 32 uur in de week keihard voor gewerkt heb bij het ISWI. Alleen op die manier kan ik mijn rekeningen betalen.’
Werken zonder loon
Sinds 2011 werden uitkeringsgerechtigden van beide gemeenten ingezet voor arbeid. Zij kregen geen loon, maar moesten jarenlang soms wel 32 uur per week werken met behoud van uitkering. Gemeenten verdienden hiermee een half miljoen per jaar. Werknemers begonnen daar tegen te protesteren en er werd uiteindelijk een einde gemaakt aan het langdurig werken zonder loon. Burgemeester Berghoef van Aalten gaf eerder aan ‘knetterfout’ te hebben gehandeld en beloofde dat de gedupeerde bloemenvouwers zouden worden gecompenseerd. Een van de bloemenvouwers is inmiddels een rechtszaak gestart, met een vordering op achterstallig loon. De FNV vindt dat voor werk loon betaald moet worden.