Veel artsen hebben wel eens meegemaakt dat een patiënt een gesprek in de spreekkamer wilde opnemen, zo blijkt uit onderzoek onder het KNMG-artsenpanel en eerder onderzoek onder medisch specialisten. Een geluidsopname kan de zorgverlening ondersteunen en patiënten grip geven op het zorgtraject.
Vooral bij een emotioneel beladen gesprek kan het voor patiënten bijvoorbeeld prettig zijn het gesprek terug te luisteren, samen met naasten de gedachten op een rij te zetten en een besluit te nemen. Tegelijk kan het maken van een geluidsopname ook ongemakkelijk voelen en het gesprek beïnvloeden. Een deel van de artsen heeft zorgen over bijvoorbeeld verspreiding van de opname via sociale media en verstoring van de vertrouwensrelatie.
De KNMG wil artsen ondersteunen bij het goed integreren van het opnemen van gesprekken in de praktijk en geeft in de handreiking aan wat de regels zijn en hoe hiermee om te gaan.
Open communicatie
Zo mag een patiënt volgens de wet een gesprek met een arts voor privégebruik opnemen. De patiënt hoeft dit niet vooraf te melden, maar het komt de verstandhouding ten goede als de patiënt dit wel doet. Een open, uitnodigende communicatie met de patiënt bevordert dit en kan heimelijke opnames voorkomen. Denk aan een aankondiging in de wachtkamer dat geluidsopnames zijn toegestaan, maar dat het prettig is dit vooraf te melden. Vervolgens kan samen worden bekeken welke behoefte de patiënt heeft en welke manier van informatieoverdracht hier het beste bij past. Zo kan de arts voorstellen aan het eind van een gesprek een samenvatting te geven die kan worden opgenomen.