Aan de noodzakelijke randvoorwaarden voor ambulantisering wordt niet voldaan. De ondersteuning in de thuissituatie schiet tekort en veel cliënten verkeren in een sociaal isolement met weinig mogelijkheden voor participatie. De rijksoverheid zou meer moeten sturen op integrale hulp, waarbij niet langer het systeem, maar de behoeften en mogelijkheden van mensen zelf centraal staan.
'Hokjes denken'
De ondersteuning voor mensen met een ernstige psychische kwetsbaarheid is momenteel versplinterd en verkokerd. Het LPGGz pleit voor een radicale omslag: ga niet langer uit van het systeem en de verschillende hokjes, maar kijk in zijn geheel wat mensen nodig hebben om zich staande te houden en mee te doen in de samenleving. en geef mensen en hun naastbetrokkenen zoveel mogelijk de regie.
Grootste knelpunten in de zorg en ondersteuning zijn momenteel: onvoldoende samenwerking tussen ggz-teams en wijkteams, wachtlijsten in de zorg, en hulp in crisissituaties die te laat op gang komt waardoor situaties onnodig escaleren. Op sociaal gebied zijn belangrijke knelpunten: eenzaamheid, gebrek aan huisvesting en mogelijkheden voor zinvolle dagbesteding of betaald werk, armoede. Dit leidt ertoe dat mensen vaak gedwongen zijn tot een marginaal bestaan.
Volgens het LPGGz zijn er veel initiatieven om tot meer integrale ondersteuning te komen. De overheid zou die krachtiger moeten stimuleren. Nu zijn de bewindslieden daarin te terughoudend, tenzij het om vraagstukken van overlast en veiligheid gaat. Essentieel is dat de positie van cliënten en familie versterkt wordt. Dit kan bijvoorbeeld door investeringen in onafhankelijke cliëntondersteuningen en initiatieven voor zelfregie.