In het afgelopen jaar hadden 98.2 miljoen Europeanen te maken met cybercrime en bedroegen de kosten in Europa 23,3 miljard, meer dan het individuele BBP van tien Europese landen. De gemiddelde kosten van de gevolgen van cybercrime waren in Nederland 140 euro, en slachtoffers waren gemiddeld 5,6 uur bezig de problemen op te lossen.
Meeste slachtoffers hadden een gameconsole
Een op de drie slachtoffers van cybercrime in Nederland had een aangesloten gameconsole (30 procent), vergeleken met 22 procent van de niet-slachtoffers.
De kans was ook twee keer zo groot dat zij een wearable of smartwatch gebruikten, en daarnaast winkelden zij ook aanzienlijk vaker wanneer zij niet thuis zijn (bijvoorbeeld via hun telefoon of tablet).
Virtuele achterdeur
Echter hadden Nederlandse slachtoffers van cybercrime een grotere kans op een blinde vlek als het gaat om de basisprincipes van cyberbeveiliging, waardoor zij hun virtuele achterdeur open laten staan: slachtoffers van cybercrime gebruiken vaker hetzelfde online wachtwoord voor al hun accounts en delen twee keer zo vaak minimaal één wachtwoord met anderen (44 procent tegenover 22 procent), waardoor hun beveiligingsinspanningen teniet worden gedaan. Even verontrustend is dat 38 procent van de Nederlands cybercrime-slachtoffers, ondanks hun ervaringen, meer vertrouwen kregen in hun vermogen om gegevens en persoonlijke informatie te beschermen tegen toekomstige aanvallen. En meer dan een derde (34 procent) denkt een laag risico te lopen om slachtoffer te worden van cybercrime.[1]
Mensen niet genoeg bewust
“De acties van consumenten tonen een gevaarlijke situatie: Ondanks een continue stroom aan berichtgeving in de media over cybercrime lijken veel mensen zich niet bewust van de risico’s en worden eenvoudige maatregelen overgeslagen,” zegt Robert den Drijver, Regional Director Benelux & Nordics bij Symantec. “Dit gebrek aan bewustzijn over de risico’s van cybercrime benadrukt de noodzaak de digitale veiligheid van consumenten te verhogen en mensen ertoe te zetten de basisstappen in acht te nemen.”
Gegijzeld voor losgeld
Ransomware veroorzaakt grote schade: ondanks het betalen, krijgen veel Nederlanders hun digitale leven niet terug
De digitale bestanden van één op zeventien Nederlandse consumenten waren in 2017 gegijzeld voor losgeld, en dit is een kostbare aangelegenheid gebleken voor de slachtoffers. De slachtoffers van ransomware meldden dat ze gemiddeld €755 en 61 uur verloren hebben aan de gevolgen. Eén op de zeven (14%) betaalde het losgeld en kreeg er niets voor terug. Meer dan de helft van de Nederlandse consumenten geeft toe dat ze nooit een back-up maken van ten minste één van hun apparaten en meer dan één op de twintig geeft toe dat ze nooit software-updates doorvoeren, waardoor een aanzienlijk aantal hun digitale eigendom voorgoed verliest.
“Het betalen van het losgeld lijkt een logische reactie om de gegevens terug te krijgen,” aldus Robert den Drijver. “Het betalen van hackers zorgt er echter voor dat de hackers over middelen beschikken waarmee ze hun operaties voort kunnen zetten. Ook heeft een slachtoffer nooit de garantie dat persoonlijke data weer toegankelijk wordt. Ransomware is rendabel gebleken, dus het is aan het publiek om middels simpele maatregelen de hackers tegen te houden.”
Het afkopen en oplossen van sommige hacks blijkt niet goedkoop te zijn. Nederlanders verloren gemiddeld 140 euro aan de kosten van cybercrime-aanvallen, maar sommige aanvallen kosten aanzienlijk meer:
Klikken op een frauduleuze e-mail of verspreiden van persoonlijke informatie: 1.762 euro
Ransomware-aanval: 756 euro
Misbruik van locatiegegevens: 442 euro
Oplichting bij online aankopen: 419 euro
Creditcard- of pinpasfraude: 180 euro
Cybercrime is een grijs gebied voor veel consumenten
82% van de Nederlandse consumenten vindt dat cybercrime veroordeeld zou moeten worden als een misdaad. Hierin ontstaan echter contradicties wanneer er doorgevraagd wordt: Bij het zien van voorbeelden van twijfelachtig online gedrag geloofde ruim een derde (37%) dat tenminste één twijfelachtige handeling altijd of soms acceptabel was, waaronder:
Het installeren van spionagesoftware op de computer van een ander: 13%
Het stelen van de persoonlijk identificeerbare informatie van iemand anders: 9%
Zelfs het toegang krijgen tot de financiële accounts van iemand zonder hun toestemming:13%