Alleen thuis
Op 22 mei vorig jaar is de man een paar uur lang alleen thuis met zijn zoontje. Op het moment dat de moeder hen alleen laat, rond 16:00 uur, is het jongetje nog in orde. Rond 18:45 belt de man zelf de ambulancedienst omdat hij zich realiseert dat het niet goed gaat met zijn zoontje. De baby blijkt onder meer ernstig hersenletsel en een schedelbreuk te hebben opgelopen. Een dag later overlijdt het jongetje in het ziekenhuis.
Voorwaardelijke opzet
Op basis van verklaringen van deskundigen die de baby hebben onderzocht oordeelt de rechtbank dat het letsel met veel geweld moet zijn toegebracht. Het moet bovendien zijn ontstaan in de periode dat de man alleen thuis was met de baby. De man heeft geen geloofwaardige verklaring gegeven voor het ontstaan van de verwondingen. De rechtbank acht daarom bewezen dat hij degene is geweest die het letsel bij de baby heeft toegebracht en dat hij voorwaardelijke opzet had op de dood van het jongetje. Dat betekent dat hij, hoewel hij zijn zoontje misschien niet expres wilde doden, wist dat de baby door het gebruikte geweld om het leven zou kunnen komen en dat hij die kans op de koop toe heeft genomen.
Groot verdriet
Door het doden van zijn zoontje heeft de man het jongetje zijn meest fundamentele recht, het recht op leven, ontnomen. Daardoor is de rechtsorde ernstig geschokt. De dood van de baby heeft groot verdriet en onherstelbaar leed toegebracht aan de nabestaanden, met name aan de moeder van het jongetje. Zij zal de rest van haar leven geconfronteerd worden met het gemis van haar zoontje. Door geen openheid van zaken te geven over wat er gebeurd is, bemoeilijkt de man daarnaast het verwerkingsproces bij de nabestaanden. De rechtbank concludeert verder dat verdachte als licht verminderd toerekeningsvatbaar moet worden beschouwd. Al het bovenstaande afwegende komt de rechtbank tot de genoemde gevangenisstraf van vijf jaar.