Dinsdagmiddag 30 juni krijgt Marius via een collega voor het eerst te horen dat zijn naam en foto op internet circuleren. Een foto van hem wordt vergeleken met een foto waarop is te zien hoe agenten Mitch aanhouden. Mensen speculeren op social media of het dezelfde agent is. Marius reageert daar direct op en licht onder meer zijn team in. ‘Op het moment dat Mitch in het Zuiderpark werd aangehouden, was ik gewoon in mijn wijk, de Schilderswijk, aan het werk. Rond die tijd sprak ik in de omgeving van de As Soennahmoskee met enkele bezoekers over de betekenis van de Ramadan.’
Laten gebeuren
De foto die op social media circuleert, is gemaakt tijdens de demonstratie voor politiebureau De Heemstraat, maandagavond 29 juni. Marius staat die avond samen met andere wijkagenten voor het bureau tegenover een paar honderd demonstranten. ‘Tijdens die demonstratie lieten we veel meer gebeuren dan normaal’, herinnert Marius. ‘We beseften heel goed dat als we op dat moment ingrepen, het helemaal uit de hand zou lopen. Dat wilden we koste wat kost voorkomen.’
Geen onderscheid
Marius heeft dit voor de wijk over. Het doet hem dan ook goed als hij ziet hoe buurtbewoners - waaronder mensen die het optreden van de politie in de wijk kritisch volgen - tussen de relschoppers en agenten springen op een moment dat het fout dreigt te gaan. ‘Ik werk al sinds 2000 in de Schilderswijk. Bewust. Ik hou van de “echte” mensen die daar wonen. Ik heb altijd geprobeerd op te komen voor de mensen in de wijk die er wat van proberen te maken, hen te helpen. Als team zetten wij ons onwijs in voor de wijk. Ik ga niet ontkennen dat er nooit wat misgaat, maar wij zetten ons maximaal in voor de Schilderswijk. Wij proberen vanuit het team midden in de gemeenschap te staan. Maken geen onderscheid tussen wie dan ook.’
Sensatiezucht
Dan hoort Marius woensdag dat hij op internet wordt bestempeld als ‘de moordenaar van Mitch’. Dit nieuws slaat bij hem in als een bom. ‘Het overlijden van Mitch betreur ik ten zeerste. En ik snap zeker ook de emoties die als gevolg hiervan tegen de politie zijn gericht’, benadrukt hij. Maar de beschuldiging en daaropvolgende bedreigingen raken hem diep. ‘Ik werd er echt enorm door verrast, ik draaide op dat moment geen eens dienst in het Zuiderpark. Ik ben geraakt. Kwaad. Ik vind het onbegrijpelijk dat mensen vanuit hun emotie of vanuit sensatiezucht klakkeloos zo’n bericht overnemen. Dat ze niet beseffen hoeveel leed ze daarmee andere mensen kunnen aandoen.’
Haat
De dagen daarna blijft Marius in de Schilderswijk aan het werk. Wel merkt hij dat steeds meer mensen op straat hem herkennen. Wordt hij steeds meer geconfronteerd met de gevolgen van de beschuldiging, met de bedreigingen tegen zijn persoon. Het gevoel komt bij hem op ermee te stoppen. Weg te gaan uit de wijk. ‘Soms voelde ik de haat in de blikken van mensen als ze naar me keken. Op zich niet heel bijzonder. Dat gebeurt wel vaker tijdens mijn werk. Ook tijdens zo’n demonstratie als die bewuste maandag voor De Heemstraat. Maar zodra je dienst voorbij is, sta je daar niet langer bij stil. Nu stopt het niet als je naar huis gaat. Integendeel, het gaat continu door.’
‘Vieze man’
Enkele emotionele momenten volgen donderdagmiddag 2 juli kort na elkaar als twee mensen Marius aanspreken op de beschuldigingen. Eerst schiet een 9-jarig meisje hem aan. “’Meneer, mag ik u wat zeggen’, vroeg ze beleefd, terwijl ze beurtelings van haar telefoon naar mij keek. ‘Ik vind u zo’n vieze man, zo’n vieze man omdat u Mitch heeft vermoord’, zei ze daarna tegen me. Het liefst was ik op dat moment van de aardbodem verdwenen. Haar woorden deden mij zoveel pijn. Dat is onbeschrijflijk.’
‘Ga niet weg’
Nog voor hij terug is op het politiebureau wordt Marius opnieuw aangesproken door een bewoner, die hij kent door zijn werk uit de wijk. ‘Die sleepte me een nisje in; niemand mocht zien dat hij mij aansprak. “Alsjeblieft, ga niet weg. Ga niet weg uit de Schilderswijk. Laat mijn 11-jarige dochter niet in de handen van kwaadwillenden vallen”’, zei hij. Deze twee gesprekken razen voortdurend door Marius’ hoofd. ‘Die twee momenten staan op mijn netvlies gebrand. In mijn hoofd schiet het van het 9-jarige meisje met haar opmerking, naar de man met zijn 11-jarige dochter. Het ene moment wint het meisje, het andere moment de vader…’
Worsteling
De emotionele achtbaan is voor hem dan ook nog niet voorbij, beseft Marius, die worstelt met de gevolgen van alle bedreigingen aan zijn adres. ‘Ik wil natuurlijk gewoon als mens kunnen leven. Zonder angst, zonder het gevoel te hebben dat mensen naar me kijken. Het makkelijkst zou zijn als ik nu alles achter me laat en op vakantie ga. En daarna uit de wijk vertrek. Maar dat zou een succes betekenen voor die haatzaaiers die mij op internet beschuldigen. Dat nooit. Daar weiger ik aan toe te geven!’
‘Bedreigingen zijn ontoelaatbaar’
Ontoelaatbaar, noemt Paul van Musscher, politiechef van de Eenheid Den Haag, de bedreigingen aan het adres van politiemensen. ‘De impact hiervan is niet alleen enorm op henzelf of op hoe ze hun werk kunnen doen, maar zeker ook op hun gezinnen. Geweld en bedreigingen tegen agenten zullen wij nooit tolereren. Ook niet als dit via social media gebeurt. Wij doen er alles aan om de daders op te sporen en aan te houden.’ Vrijdag 3 juli werd voor het bedreigen van de agenten een Hagenaar aangehouden. De politie onderzoekt nog meer bedreigingen en gaat er vanuit meer aanhoudingen te verrichten.