Het hof Amsterdam veroordeelde Robert M. tot 19 jaar gevangenisstraf en tbs voor het plegen van 80 zedenmisdrijven met zeer jonge kinderen en het bezit, verspreiden en maken van kinderporno. Zowel verdachte als de slachtoffers en hun ouders stelden beroep in cassatie in.
De zaak Robert M. gaat om 80 zedendelicten begaan tegen jonge kinderen die met name via de kinderopvang aan Robert M. waren toevertrouwd en om grootschalige kinderporno. In cassatie klaagt de advocaat van Robert M. onder meer over de door het hof geadviseerde ingangsdatum van de tbs-behandeling.
Het hof vond dat deze niet zoals door de verdediging was verzocht eerder in zou moeten gaan. De advocaat-generaal vindt dat alle namens de verdachte ingediende cassatieklachten, ook die over de aanvang van de tbs, door de Hoge Raad met een verkorte motivering kunnen worden verworpen.
De namens een aantal benadeelde partijen ingediende cassatiemiddelen kunnen volgens hem ook niet tot cassatie leiden. Het hof heeft terecht geoordeeld dat de ouders van de misbruikte kinderen binnen de huidige wet niet als slachtoffer kunnen worden aangemerkt. Zij kunnen dus niet in het strafproces de door hen zelf geleden schade terugvorderen van de verdachte.
Dat ligt anders voor de beslissing van het hof over de door de ouders gevorderde vergoeding van materiële kosten die zij voor hun kinderen hebben gemaakt. Op dat punt zijn de ouders door het hof ook niet-ontvankelijk verklaard. Die beslissing is onvoldoende gemotiveerd, zo meent de advocaat-generaal.
Maar wat hem betreft hoeft de zaak als het alleen om die motivering gaat niet over te worden gedaan. Een nieuwe behandeling van het hof zou namelijk tot dezelfde juridische uitkomst van niet-ontvankelijkheid leiden, maar dan op andere gronden. Volgens de advocaat-generaal is een civiele procedure hiervoor de aangewezen weg.