De broers zijn op die fatale avond in een woning van een vriend aan de Kremersmaten in Enschede. In het bijzijn van twee mannen uit Enschede krijgt de destijds 23-jarige verdachte ruzie met zijn 25-jarige broer. De verdachte pakt vervolgens een mes en er vindt een worsteling op de bank plaats.
Uit sectie is gebleken dat het slachtoffer is overleden als gevolg van een fatale steekwond. De verdachte ontkent en zegt dat zijn broer tijdens de worsteling in het mes gevallen is.
Deze lezing wordt volgens de officier van justitie weerlegd, niet alleen door de getuigenverklaringen, maar ook door de kenmerken van de steekwond. De getuigen hebben het mes ook niet in het lichaam aangetroffen toen zij het slachtoffer hielpen. Dit duidt er volgens de officier op dat het mes in het lichaam gestoken en er vervolgens weer uitgehaald is.
Het OM kwalificeert dit als doodslag. Van noodweer is geen sprake. Weliswaar was er onenigheid, maar niet gesteld kan worden dat steken met een mes de enige optie was voor verdachte om zich te verdedigen. Een eerdere ruzie was zonder noemenswaardige gevolgen gebleven en de twee getuigen deden hun best om de strijdende broers uit elkaar te houden, aldus de officier van justitie.
In het requisitoir stond de officier van justitie uitgebreid stil bij het leed van de moeder, die enerzijds rouwt om het verlies van haar zoon, maar haar andere zoon niet wil laten vallen.
Bij de strafeis houdt de officier rekening met de persoonlijkheid van verdachte. Hij noemt de verdachte ‘Een beperkte man, die worstelt met zijn eigen verdriet, en wanhopig tracht zijn moeder te overtuigen dat het een ongeluk was; ongetwijfeld vanuit een enorme schaamte en schuldgevoel. Een jongen die het al moeilijk genoeg had in de maatschappij zonder de onderhavige gebeurtenis. Hij is niet eerder in verband met geweld met justitie in aanraking geweest en heeft dit nooit, maar dan ook nooit, zo gewild.’
‘Dit alles maakt het moeilijk om recht te doen aan de belangen en gevoelens die hier spelen’ , aldus de officier van justitie. Hij noemde enerzijds de wens van de familie en verdachte zelf om zo snel mogelijk – met begeleiding – terug te keren in de maatschappij: ‘Daar tegenover staat de ernst van het delict, met dodelijke afloop, dat vraagt om serieuze bestraffing.’
Alles afwegende vindt de officier van justitie een gevangenisstraf van 5 jaar passend.