De tipgever zou van 76 Nederlandse rekeninghouders bij drie Luxemburgse banken gegevens hebben doorgespeeld van zwartspaarders. Voor deze gegevens zou de Belastingsdienst met de tipgever een onbekend bedrag hebben afgerekend.
De betrokkenen wilden echter weten wie de tipgever is en spanden daarom een rechtszaak aan. Financiën weigerde de naam prijs te geven, omdat de tipgever anonimiteit was beloofd en het prijsgeven daarvan grote financiële consequenties voor de Nederlandse staat zou hebben. Zelfs dreigde er hoge strafvervolging voor hoge functionarissen bij Financiën, wegens beïnvloeding van getuigende ambtenaren.
Delen van het contract waren destijds zwartgemaakt, en daardoor onleesbaar. Maar nu heeft Nieuwsuur een kopie van het contract gekregen waarin belangrijke passages wel leesbaar zijn. Daarin staat het tegenovergestelde van wat de Belastingdienst beweert: er staat namelijk expliciet dat de Belastingdienst géén garantie geeft op anonimiteit.
Volgens Nieuwsuur is de Hoge Raad in haar onderzoek misleid doordat belangrijke informatie is achtergehouden uit het contract tussen de tipgever en de Belastingdienst. Daarin staat dat anonimiteit van de tipgever niet gegarandeerd kan worden.
Hoogleraar Staatsrecht Paul Bovend’eert vindt dat de Belastingdienst de rechters heeft misleid. "Het gaat om een overheidsdienst die een rechter in het ootje neemt. Het gaat om een overheid die niet eerlijk en transparant is."