Liane den Haan, directeur-bestuurder van seniorenorganisatie ANBO: “Zo’n ‘huisartsentol’ heeft risico’s. Dit lijkt snel besparingen in de zorg op te leveren, maar kan juist zeer prijzig en destructief zijn op termijn.”
‘Huisartsentol’
Huisartsen bepalen of iemand verdere toegang nodig heeft tot zorgdiensten en producten: ze zijn de poortwachters van de zorg. Niet enkel fysieke problemen maar ook sociale of andere niet-medische problemen worden bij een huisarts gesignaleerd. Die rol is zo cruciaal, dat het huisartsenzorg niet onder het eigen risico valt. “En dat moet zo blijven,” zegt Den Haan.
“Wanneer mensen een ‘huisartsentol’ moeten betalen, blijven sommige groepen vaker weg. Hoewel het best voorkomt dat mensen onnodig naar de huisarts gaan, is het tegenovergestelde duurder en schadelijker. Door afzien van een huisartsbezoek kan een ziekte of aandoening te lang onbehandeld blijven en het probleem ernstiger worden. Of zelfhulp via diagnosesites wordt niet meer als aanvulling gebruikt, maar als alternatief voor de huisarts.” Dit schrijft ANBO op de website.
Stapeling zorgkosten en zorgmijding
Den Haan: “De feiten zijn dat er risico’s kleven aan kostenbarrières in de toegang van zorg. Uit ons uitvoerige koopkrachtonderzoek blijkt dat door stapeling van zorgkosten en het wegvallen van compensatiemaatregelen juist senioren met middeninkomens soms zorgmijdend gedrag dreigen te vertonen.”
In België, waar een beperkte huisartsentol al wordt geheven, lijkt de zorgmijding mee te vallen. “Maar hier zou eerst moeten worden onderzocht of dat wel opgaat. Als blijkt dat mensen met een laag inkomen inderdaad vaker wegblijven van de huisarts, moet dat zonder meer leiden tot verlaging van het verplicht eigen risico. Anders zijn de inkomensgevolgen voor senioren met een laag inkomen fors.”